Galeria fotografii z badań na terenie kościoła grodowego w 2000 roku

Przygotowania do sporządzenia planu wykopu, wewnątrz dobudowanego do ko­ścioła św. Jana Chrzciciela od pół­no­cy pomieszczenia (widok od NE — 25 sier­pnia)	Ten sam wykop (widok od południa). Przy pracy Teresa Krysztofiak i Agnie­sz­ka Indycka (25 sierpnia)	Ponownie ten sam wykop (widok od SE). Widoczny jest północno-zachodni na­rożnik dobudówki, a w głębi północ­na okrągła wieża westwerku. Pracują przy niej Artur Różański i Tomasz Wierz­bicki
Wnętrze grodu w miejscu objętym ba­da­niami archeologicznymi, między współ­czesnym drewnianym kościołem św. Jana Chrzciciela (w głębi), a pół­noc­ną częścią wału obronnego (26 lipca 2000 r.)	Północno-zachodni narożnik dobu­dów­ki (widok od zewnątrz, od zachodu — 27 września). Pod nim widoczne są bel­ki o wiele starszego wału obron­nego	Zachodnia ściana środkowej wieży west­werku (widok od wnętrza, od wscho­du — 25 sierpnia). Z prawej wi­docz­ny jest styk z wieżą północną
Wnętrze krypty relikwiarzowej (od lewej: 1 - widok od wschodu, 2 - południowego-wschodu i 3 - południa — wszystkie zdję­cia wykonano 27 września). Skrzyżowane metrówki leżą na południowych schodach prowadzących do krypty. W dole widać dobrze zachowaną gipsową posadzkę. U górnej części zdjęć widoczne są kości z ossarium. Na południe od posadzki znajdują się pozostałości filara wzmacniającego (?), dobudowanego później z otoczaków spojonych gliną.
Zbliżenie fragmentu ossarium (widocz­nego na dwóch zdjęciach powyżej) zaj­mu­jącego część wnętrza krypty (27 wrze­śnia)	Wejście do krypty prowadzące bezpo­średnio od zewnątrz kościoła, od stro­ny północno-wschodniej (24 sierpnia). Prze­bito je u styku muru apsydy (z le­wej) i prezbiterium. U dołu zdjęcia war­stwa ru­mowiskowa	Widok tego samego wejścia do krypty od strony wschodniej (26 sierpnia). W jego wnętrzu znajdują się jeszcze bar­dzo dob­rze zachowane tynki, niewi­do­cz­ne na zdjęciu
Prace w wykopie biegnącym wzdłuż północnej ściany kościoła. Dookoła ty­powy archeologiczny twórczy bałagan	W tym wykopie 26 lipca odkryto trzy frag­menty dzwonu	Początkowo jednak widoczne były tyl­ko dwa ułamki dzwonu
Nie wyglądały zbyt imponująco, jednak były naj­wymow­niej­szym świadectwem ka­tastrofy, która ro­ze­grała się tu blisko tysiąc lat temu	Wykop w południowo-wschodniej czę­ści obszaru objętego badaniami, wcho­dzący już prawie pod fundamenty współ­czes­nego kościoła. Założono go w celu uch­wycenia pozostałości po wieży połud­nio­wej	Wykop przy północnej ścianie kościoła – jeszcze trwa zdejmowanie warstw osa­do­wych, będących pozostałością póź­niej­szego osadnictwa, które roz­wi­jało się tutaj już po zawaleniu się koś­cioła. Zna­leziono tu m.in. końską głowę wraz z szyją oraz piec
Każda pomoc się przyda, nawet tego małe­go człowieka	W ubiegłym roku na północ od kościoła odkryto pozostałości zupełnie niewi­docznego na powierzchni wału obron­nego. Dobrze zachowaną belkę drew­nianą z jego dolnej warstwy datowano metodą dendro­chronologiczną na rok 865. W tym roku przedłużono wykop, aby uchwycić dalszą część tego wału. Oto widok lica kamiennego wału od strony północnej	Widok lica kamiennego od strony wschod­niej. Tak wzmocniony wał nie łatwo było podpalić
	To samo lico kamienne od strony po­łudniowo-wschodniej