Kościół pod wezwaniem św. Mikołaja i N.M. Panny

Romański kościół stojący dziś w środku wsi Giecz znajdował się niegdyś w sercu przyległej do grodu osady „targowej”. Na początku lat pięćdziesiątych XX wieku rozebrano wszystkie późniejsze przybudówki, jak np. wieżę i kruchtę oraz przypory wzmcniające ściany i poddano go gruntownej reromanizacji. Kościół ten wzniesiono w połowie XII wieku, jednak pod nim odkryto fundamenty starszego założenia, nieco mniejszego, choć o prawie identycznym planie.

Widok na prezbiterium z apsydą od po­łudniowego-wschodu, od strony głów­nej drogi przechodzącej przez dzi­siej­szy Giecz	Widok apsydy od wschodu. Otwory trzech okien znajdują się w środku gru­bości murów, a od zewnątrz i wew­nątrz są ukośnie rozglifowane	Widok prezbiterium od północnego-wscho­du
Południowo-zachodni narożnik koś­cio­ła wykonany z ciosów pias­kow­ca, które wykorzystywane były jako kamienie szli­fierskie, m.in. – jak głosi podanie – do ostrzenia białej broni	Widok elewacji południowej koś­cio­ła oraz brama w murze otaczającym przy­legający doń teren	Wykonany z piaskowca portal o pro­s­tych schodkowych uskokach, znajdu­ją­cy się w murze połud­nio­wym
Widok od północnego-zachodu na niewielkie wzniesienie, na którym znajduje się otoczony murkiem kościół wraz z przy­ległym doń starym cmentarzem i drewnianą dzwonnicą (z lewej strony widoczny jeden z współczesnych budynków mieszkalnych wsi). Z tej strony spoglądali też na kościół średniowieczni podróżni, nadciągający od strony Poznania traktem, który biegł do osady, a stąd przez drewniany most do grodu
Tablica informacyjna stojąca przed kościołem św. Mikołaja z infor­macjami o najważniejszych godnych zainteresowania zabytkach Gie­cza i Grodziszczka, wraz z planem całego tego wczesnośredniowiecz­nego kompleksu osadniczego, przedstawiająca w największym możli­wym skrócie najistotniejsze wyniki ostatnich prac wykopaliskowych